เหนือสิ่งพิศวง[นักเขียนอัพเดตอยู่เรื่อยๆ]

ร่องรอยในอดีต

๕ ปีก่อน มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นมากมายในเมืองเมืองหนึ่ง กับความเชื่อต่างๆที่ฝังรากไว้ในหมู่คน ปรากฏเม็ดฝนสีแดงสดส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ พายุที่พัดไร้ทิศทางกระหน่ำซัดไม่เลือกเพศและวัย 

พบศพเด็กวัยรุ่นหลายคน นอนจมกองโลหิตของเจ้าตัวที่ร้อนระอุอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ร่างกายภายในดูคล้ายจะโดนสูบเลือดออกไปจนหมดจากทุกทวาร แม้ร่างจะยังไม่ทันเน่าเปื่อยแต่กลับส่งกลิ่นเหม็นสาป

และอีกส่วนสิ่งที่แปลกประหลาดใกล้ตัวเขานักคือเหตุการณ์ที่บ้านของตระกูลสุพรรณสิงฆ์เป็นสิ่งที่ทำให้เขาหวาดหวั่นเป็นที่สุดกับร่องรอยประหลาด

เผยเสียงชายหนุ่มวัยกลางคนกำลังขอร้องอ้อนวอนเขา

"ได้โปรดเถอะทัต กูขอร้องมึงช่วยเมียกูหน่อย" อ้ายชัยสหายของผม เรื่องราวในบ้านมันสุดแสนจะประหลาดจนผมไม่รู้จะช่วยมันเรื่องใดก่อน บัดนี้ผมได้รับเรื่องว่า ยุพินออกไปพร้อมกับความโกรธกับเรื่องที่อ้ายชัยมันไปรับตลับจิตตะ มรดกทางความเชื่อ โดยที่ลูกมันพึ่งจะสิบขวบ

มรดกที่เลือกลูกมัน....

ของวิเศษย์ชิ้นหนึ่งตามความเชื่อทางบ้านมันเพื่อให้ลูกมันสืบทอดตามชะตาของลูกมัน แต่เพราะยุพินเธอเป็นคนไม่เชื่อสิ่งเหล่านี้และอดไม่ได้ที่จะต่อต้าน เธอคงคิดจะเอามันไปที่ที่มันควรอยู่ หรืออาจหาทางทำลาย

แต่มันน่าแปลกที่พบว่าไม่สามารถแกะรอยได้แล้วว่าเธออยู่ที่ใด ลางสังหรณ์ของผมก็รู้สึกได้ว่าเธอไม่ปลอดภัยผมเคลื่อนกายหยาบไปได้ทุกที่แต่ยิ่งใกล้ก็เหมือนยิ่งไกล ประหนึ่งมีพลังอำนาจบางอย่าง ปิดกั้นผมไว้ ในขณะที่ผมลอยเคว้งอยู่เหนือพื้นป่า

ในที่สุดแสงสีทองส่องกระจ่างออกมาอย่างเจิดจรัสพร้อมกับของเหลวคล้ายเลือดเน่าระเหยออกมาจากมุมป่าบริเวณหนึ่ง คู่กับเสียงกรีดร้อง ผมพบกับร่างของหญิงที่ชื่อยุพิน กับจิตตะตลับที่เปิดอ้า 

ในนั้นมีก้อนเลือดเหลวระอุ ดิ้นพล่านอยู่ภายในสู้กับแสงสีทองที่พลังอำนาจเหลือล้น ไม่นานก็เกิดคราบติดอยู่ในนั้น ผมคว้ามันไว้ในผ้าพร้อมอุ้มร่างของเธอออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

เหตุการณ์ครั้งนั้นผมบอกกับอ้ายชัยถึงเงื่อนงำบางอย่าง ที่อาจเป็นผู้วิเศษศาสตร์ทมิฬหรือบางอย่างที่ไม่ประสงค์ดีในป่านั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่อาจทราบได้

และมันจะกลับมาอีกครั้งหรือป่าว ยุพินตื่นขึ้นมาและพบว่าความทรงจำได้เลือนหายไปเสียแล้ว แม้พวกเรารู้ว่าจิตตะตลับมีการทิ้งรอยเวทย์ไว้อยู่ แต่ไม่สามารถมีใครที่จะสื่อสารกับมันได้

ผมรอบเข้ามาหาข้อมูลเรื่องศาสตร์ทมิฬในห้องสมุดลับต้องห้ามโรงเรียนเวทยศาสตร์อาคมก็ไม่พบความเกี่ยวข้องกับพลังเลือดระอุพวกนี้ก่อนจะถูกจับได้ จากอาจารย์ใหญ่ที่แปลงร่างแกล้งเป็นแมลงชนิดหนึ่ง ก่อนจะเผยร่างในที่สุด

"อ่า คุณทัต!? ฐานทัต ทัพศรี คุณนี่เอง รู้หรือไม่คุณทำผมแอบคิดไปเองว่าเป็นสิ่งอื่น ที่ไม่ใช่คน คุณมีสิ่งใดที่ต้องการเช่นนั้นรือ" อาจารย์ใหญ่ไม่ได้คาดโทษอะไรผม 

ผมเปิดใจคุยเรื่องนั่นกับอาจารย์ใหญ่และพบว่าตลอดระยะเวลาที่ผมถูกไล่ออกได้เมื่อห้าปีที่แล้ว ก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นเกี่ยวกับเด็กวิเศษมากมายภายในเดือนนึ่งอย่างต่อเนื่อง เหตุการณ์นั้นที่ใครต่อใครต่อว่า ว่าผมมีส่วนเกี่ยวข้องแต่ผมกลับไม่มีส่วนรู้เห็นสักนิดเดียว